Kom kom, niet zo cynisch grinniken. Natuurlijk weten we dat dit een overbemeten, grondstoffen en energie verkwistende manier is om je voort te bewegen. Dit is een elektrische auto die volledig indruist tegen wat we in Europa als ‘klimaatverantwoord’ of ‘toekomstgericht’ beschouwen.
Maar voor wie er niet zo vaak komt of nooit tv kijkt: in de Verenigde Staten, een land ruim twee keer zo groot als de EU met 330 miljoen mensen, werken dingen net even anders dan hier. Als je daar boodschappen gaat doen, kom je terug met een voorraad proviand waar je hele dorp van kan eten.
Als je op vakantie gaat, sleep je je auto achter je kampeerhok aan in plaats van andersom. En als je ‘een bootje voor de hobby’ hebt, is ie zo groot als je huis en draai je je hand niet om voor een ritje van een paar honderd kilometer naar het dichtstbijzijnde pleziermeer. Dat ga je met je Peugeot 2008 niet redden.
In Amerika is alles een paar factoren groter, zwaarder of verder weg. En dus is het niet vreemd dat de Ford F-150 het bestverkochte voertuig van het land is. Al decennialang. Elk jaar zet Ford er tussen de driekwart en één miljoen weg, op de voet gevolgd door de concurrenten van General Motors en Stellantis.
Een stap in de groene richting
De populairste ‘gewone’ personenauto verkoopt nog niet half zo goed. En dus kun je je terecht afvragen waarmee je in de VS de meeste uitstootwinst gaat behalen: met Nissan Leafs of met enorme elektrische trucks. Kijk naar het grote plaatje, klimaat- en milieufreaks, en juich deze F-150 Lightning toe; want hij zou nog weleens een ommezwaai van betekenis in gang kunnen zetten.
De Lightning was oorspronkelijk, in de jaren ’90, een gevierde pijlsnelle F-150 met supercharged V8. Nu trekken ze de naam weer van stal voor de eerste elektrische pick-up die zich direct richt op John met de pet. Niet de Silicon Valley-achtige gadgetfactor van de Rivian, niet het ‘kijk mij eens anders dan anders zijn’ van de Chevy Silverado EV of die dure, protserige Hummer.
De Ford F-150 Lightning vraagt om aanpassingsvermogen
Nee, gewoon een pick-up, maar dan elektrisch. Als je de hardwerkende, rood vlees etende, aan zijn principes vasthoudende Amerikaan érgens mee kunt overhalen, is het hiermee. En dat dat al deels lukt, blijkt wel uit de verkoopcijfers: vanwege de grote vraag kun je de nieuwe F-150 Lightning voor dit modeljaar niet meer bestellen.
De carrosserie met dubbele cabine en de laadbak komen regelrecht van de F-150 die zoveel mensen al op hun oprit hebben staan. De styling verschilt op details, zoals de dichte grille en de grote doorlopende lichtstrips op de neus en de laadklep, maar verder is het een feest der herkenning. Een belangrijk stuk houvast voor wie de overstap naar een EV toch al spannend vindt.
Ford spiekte bij Tesla en besloot een maffe naam te geven aan een van de aandachttrekkers van de Lightning: de Mega Power Frunk. Oftewel de riante opbergruimte achter de voorklep, die zich elektrisch opent en ook een paneel met verschillende stekkeraansluitingen openbaart, voor je luchtpomp of mobiele barbecue. In de laadbak vind je nog zo’n paneel, maar dan uitgebreider.
Uiteraard zijn alle aansluitingen (behalve de USB’s) bedoeld voor Amerikaanse stekkers, inclusief de krachtstroom, maar er valt vast iets met converters te fiksen – in de krappe dag dat wij de Lightning rijden, komen we er niet aan toe om het te proberen.
Het rijgedrag van de Ford F-150 Lightning
Want dat rijden, dat is wel even een bijzondere ervaring. Wie bekend is met een conventionele pick-up van dit formaat – en dat zijn in Nederland en België toch nog best wat mensen – bemerkt in eerste instantie niets vreemds.
Instappen is naar boven klimmen, jezelf in een fauteuil laten vallen en je in een balzaal wanen, met kerkachtige hoofdruimte en een achterbank die zo ver weg is dat je je ruziënde kinderen niet eens hun speelgoed zou kunnen afpakken.
Vóór je zie je wat bronsachtige accenten en het grote rechtopstaande infotainmentscherm uit de Mustang Mach-E. Maar als je ’m start en het kalmerende gebrabbel van een forse achtcilinder uit twee uitlaatpijpen verwacht, komt de stille wake-up call.
Je ziet in het tellerscherm het woord ‘READY’ staan, iets over een actieradius, en twee temperatuurmeters: voor de accu’s en de elektromotoren. Je zet de transmissiehendel in D en kruipt van je plek alsof je wegsluipt bij je ouderlijk huis.
De Ford F-150 is een publiekstrekker
Mensen op terrasjes kijken hun ogen uit. Waar een naderend pick-upsilhouet normaal betekent dat de hovenierszoon van verderop weer eens met zijn Ram voorbij komt denderen, zien ze nu de Lightning in alle rust en vrede langsrollen.
We merken het zelf ook: we voelen ons minder opgelaten, minder bezwaard dan normaal achter het stuur van zo’n truck op krappe klinkerstraatjes. Ja, we zijn nog steeds ongepast groot aanwezig, maar we verplaatsen ons schoner dan een Polo. Dat voelt ergens toch best lekker.
De Lightning laat zich, uiteraard zouden we bijna zeggen, volledig moeiteloos rijden. De zitpositie, met verstelbaar stuur en pedalen, is uitmuntend, net als het overzicht – zo’n hoekige carrosserie heeft z’n voordelen.
De besturing heeft nog verrassend veel gewicht, al neem je bochten toch altijd een beetje op de gok, en remmen doet hij uitstekend voor zo’n kolos. Helaas kun je de mate van regeneratie niet zelf regelen. Dat hadden we graag gezien, maar mogelijk heeft de beoogde clientèle er in het geheel geen interesse in.
De specificaties van de Ford F-150 Lightning Lariat Extended Range
De twee e-motoren van de Lightning zoeken zelf hun krachtverdeling uit en leveren flink meer koppel dan de benzineversies: 1.050 Nm. Afhankelijk van de accugrootte is het vermogen 458 of 587 pk; de onze heeft het laatste. Hij gaat in iets meer dan 4 seconden van 0 naar 100 – je hoort en voelt z’n gepijnigde all-seasons krabbelen naar grip – en bereikt een top van 180 km/u.
Boer Clyde in Nebraska heeft nog nooit zoiets meegemaakt, en ook wij staan aardig perplex. Met een automobiele reus van 3.000 kilo zonder een kik in zo’n noodtempo van je plek knallen, dat is niets minder dan sensationeel.
Op snelheid is de Lightning, zeker voor een rijdend flatgebouw, verbazingwekkend stil. Een groot verschil met de gewone F-150 is dat hij geen starre achteras meer heeft. Niet nodig, immers, als er een motor tussen de wielen ligt.
De sterke punten van deze versie van de Ford F-150
Dit maakt een flink verschil in onderstelcomfort: waar hobbels en richels de traditionele truck nog weleens laten bokken en stuiteren (aangenomen dat je niet de Raptor hebt, met z’n veerpoten als lantaarnpalen), vloeit deze er als het ware overheen. Op kinderkopjes en andere ruwe ondergronden wordt er nog wel wat gerild en getrild, maar dat is typisch voor een zware pick-up op een ladderchassis.
Deze F-150 is de Lariat-uitvoering, de op één na hoogste, die in de VS voor iets meer dan 74.000 dollar in de prijslijst staat. Die prijslijst begint bij de Pro, de werktruck voor zo’n 50 mille, en eindigt bij de Platinum voor net geen dollarton. Die laatste wordt extra luxueus aangekleed, maar wij zouden niet weten wat er hier nog ontbreekt.
Elektrische stoelen met verwarming en ventilatie, uitgebreid infotainment, B&O-audio, rijhulpjes tot en met (die zelfs op onze smalle rijstroken prima werken) – het zit er allemaal op. Wel is de afwerking… niet wat we hier gewend zijn.
De elektrisch wegklapbare pook (zodat je van de middenconsole een tafeltje kunt maken) klinkt alsof hij na drie keer op en neer gaan krakend zal vastlopen, de laadklepjes in de flanken zijn knullig en het paneel voor de speaker op het dashboard begint al te golven en vervormen.
En nog praktisch ook
Opties die het overwegen waard zijn, zijn de grotere accu van 131 kWh (98 kWh is standaard) die de opgegeven actieradius volgens de EPA-meetmethode opkrikt van 370 naar 515 kilometer, en het trailerpakket dat je helpt met aankoppelen en achteruitrijden.
Jammer dat de satellietradio, de navigatie en de volledig zelfrijdende functies (voor bepaalde snelwegen in Noord-Amerika) hier niet werken, maar mocht Ford de F-150 Lightning officieel in Europa gaan voeren – dat schijnt niet uitgesloten te zijn – dan komt dat vast goed.
Het eindoordeel van de Ford F-150 Lariat Extended Range
Wel speelt er iets anders wanneer je ’m op Nederlands kenteken wilt gaan rijden (wat veel mensen zullen willen als in 2025 voor bedrijfsauto’s met verbrandingsmotoren plots BPM betaald moet worden). Zo kan de Lightning ruim 900 kilo in z’n laadbak meenemen; maar aangezien hij zelf al zo zwaar is, kun je dat met een B-rijbewijs vergeten.
Laat staan dat je z’n trekgewicht van 4.500 kilo kunt benutten. Maar wie de F-150 Lightning zoiets aanrekent, staart navel. Dit is een poging om Amerika te bekeren en van zijn enigszins uit de hand gelopen benzineverslaving af te helpen. En als je het ons vraagt, is er op dit moment geen auto die hiertoe betere kaarten in handen heeft.
Specificaties van de Ford F-150 Lightning Lariat Extended Range
Motor
2 elektromotoren
587 pk
1.050 Nm
131 kWh (accu)
Aandrijving
vier wielen
traploos
Prestaties
0-96 km/u in ca. 4,5 s
top 180 km/u
Verbruik (gemiddeld)
29,8 kWh/100 km
Actieradius (opgave)
515 km (EPA)
Laadtijd
10+ uur bij 7,6 kW
41 min. bij 155 kW (15-80%)
Afmetingen
5.911 x 2.123 x 1.989 mm (l x b x h)
3.696 mm (wielbasis)
2.989 kg
399 + 1.495 l (bagage)
Prijzen
ca. € 88.000 (VS)
(excl. belastingen)
